اپیزود 1 پادکست اِچ بی آر

بسیاری از ما تصور می‌کردیم که تا کنون، پس از گذشت سال‌ها از همه‌گیری، ساختارها، شیوه‌ها و فرآیندهای جدیدی را برای کار ترکیبی حل کرده‌ایم. اما ما نداریم. در عوض، بیشتر شرکت‌ها در مرحله انتقالی گیر کرده‌اند، جایی که کمی حل می‌شود. چرا اینقدر طول می کشد که این موضوع را حل کنیم؟ از آنجا که، نویسنده می نویسد، دنیای جدید کار ترکیبی صرفاً در مورد تعیین این نیست که آیا همه باید تمام وقت به دفتر بازگردند یا خیر. همچنین ما را وادار می کند تا فرضیات طولانی مدت را در مورد اینکه کار چگونه باید انجام شود و حتی چیست، آزمایش کنیم. گراتون می نویسد، تغییرات در رویه ها و هنجارهای محل کار که در حال بررسی آن ها هستیم، می تواند مهم تر از هر چیزی باشد که در طول نسل ها اتفاق افتاده است، و ممکن است برای مرتب کردن کامل همه چیز به سال ها نیاز داشته باشیم. بنابراین وقت آن است که رهبران شروع به تفکر متفاوت در مورد مشکل کنند و به آن برخورد کنند، درست مانند هر تغییر عمده دیگری در نحوه انجام کارشان - با پرسیدن سؤالات سخت و یادگیری عمیق. گراتون تحقیقات اخیر در مورد مزایا و معایب کار ترکیبی را بررسی می کند و به رهبران سؤالات اساسی ارائه می دهد که می توانند از آنها برای هدایت سازمان خود به این مرحله جدید طراحی مجدد نحوه کار ما استفاده کنند.در ادامه میتوانید پادکست را دانلود کنید.

 روزی روزگاری اوقات فراغت نشانه پرستیژ بود. امروزه مشغله ارزش بیشتری از فراغت پیدا کرده است. افراد پرمشغله مهم و تاثیرگذار در نظر گرفته می شوند و کارمندان برای نشان دادن میزان "مشغول بودنشان" پاداش دریافت می کنند. چنین تفکری نادرست است. تحقیقات نشان می‌دهد که این رویکرد می‌تواند باعث شود سازمان‌ها کارمندان خود را بیش از حد به کار گیرند، امتیازات را بر اساس میزان زمانی که کارکنان صرف می‌کنند، و نظارت بیش از حد بر فعالیت‌های آن‌ها انجام دهند، که همه اینها بهره‌وری و کارایی را تضعیف می‌کند.این مقاله هم جنبه‌های منفی مشغله (تعویض کارکنان، کاهش مشارکت، غیبت و اختلال در سلامتی) و هم دلایل وسواس ما را بررسی می‌کند. این تا حدی طبیعت انسان است: هر چه برای رسیدن به چیزی سخت‌تر کار کنیم، ارزش آن را بیشتر می‌دانیم. بیشتر ما از بیکار بودن متنفریم. و ما فکر می کنیم مشتریان دوست دارند ما را مشغول ببینند. نویسندگان همچنین استراتژی هایی را برای دور شدن از این تثبیت ارائه می دهند: خروجی پاداش، نه فعالیت. کارهای کم ارزش را حذف کنید تا برای «کار عمیق» وقت بگذارید. افراد را مجبور به خاموش کردن ساعت کنید، و زمانی را به ذهن آنها اختصاص دهید تا خلاقانه رفتار کنند. رفتار درست را مدل کنید و در سیستم خود فرصت تمرکز ایجاد کنید. فعالیت پرمشغله یک دستاورد نیست و هر چه شرکت‌ها زودتر آن را تشخیص دهند، وضعیت بهتری برای خود و کارکنانشان رقم خواهند زد.در ادامه میتوانید پادکست را دانلود کنید.